|
|
|
|
|
De bonte kip en het gouden ei.
Er was er eens een oude vrouw en haar man. Zij waren er arm, en hadden vaak geen geld om iets te eten te kopen.
Een van hun meest kostbare spullen was een bonte kip die soms een paar eieren legde.
Op een dag legde die kip een gouden ei! De oude man nam het ei mee naar de tafel en riep zijn vrouw. Zij spraken met elkaar over wat ze met dit bijzondere ei moesten gaan doen.
De oude man dacht dat als hij het ei naar de tsaar zou brengen, zij beide geeërd zouden worden als edelen en een stukje grond van de tsaar zouden krijgen. “Maar wat heeft het voor een nut om edelen te zijn? We hebben niet eens mooie kleding,” zei de oude vrouw. ”Het is beter om naar de markt te gaan, het ei verkopen, en ons huis in te richten met zijde en porselein”.
“Maar hoe kunnen wij de tsaar bewijzen dat we dat we geen kooplieden of dieven zijn, als we het ei hebben verkocht”, zei de man.
Ze begonnen te discuseren en een beetje ruzie te maken. Tijdens hun gekibbel rende er een muis over de tafel en zwaaide met zijn staartje. Daardoor rolde het ei van de tafel en viel op de grond. Het bleek net zo een rommel achter te laten, als een gewoon ei. Nu hadden de oude mensen niets meer, en waren erg verdrietig.
Maar de kip verzekerde hun: “Ik zal jullie iedere dag van een vers ei voorzien, en jullie zullen nooit meer honger hebben”.Aldus deed de kip, en de oude man en vrouw hadden voor de rest van hun levensjaren verse eieren van hun kip.
De moraal van dit verhaal is, dat je je nooit moet rijk rekenen met een eenmalige meevaller, en gewoon blij moet zijn met de kleine gewone dingen die iedere dag van je leven je pad kruisen.
Deze interessante versie van een oud Russisch sprookje hebben we op Tolstoys website gevonden en Cor Dekker heeft het vertaald.
|
|
|
|
|
Geschiedenis
